Yaşadığımız dönemde internetin çocuklar tarafından gittikçe
daha yaygın kullanılması nedeniyle son zamanlarda masallara artık
eskisi gibi ilgi duyulmuyor. Nineler ve dedeler eskisi gibi torunlarına
masal anlatmıyor ve bir zamanlar sabırsızlıkla dinlemeyi beklediğimiz
masallar ne yazık ki unutulup gidiyor. Halbûki çocuk gelişimcileri,
çocukların hayal gücünü geliştirebilmesi için söz konusu masalların
büyük önem taşıdığını belirtmektedir.
1886 yılında Prizren’de doğan ve 1983 yılında yine Prizren’de
vefat eden ninem Nuriye Leskovci 1971 yılından 1982 yılına kadar
her gece ablama, abime, bana ve kardeşlerime masal anlatırdı. Sonra
eğitimim süresince bu masalların diğer yöre masallarından çok farklı
olduğunu ve belki de Prizren kültürünü yansıtabileceğini, bu nedenle
de yok olup gitmemeleri gerektiğini düşündüm. Pandemi döneminde
2020 yılında altı ay boyunca kaldığım İstanbul ve Tekirdağ’da sokağa
çıkma yasağından faydalanarak, ninemin bana ve kardeşlerime
anlattığı ve daha sonra başka hiçbir yerde duymadığım bu masalları
kaleme almaya karar verdim. Böylece aklıma gelenleri yazdım.
Umarım bu şekilde söz konusu masallardan gelecekteki nesillerin de
haberdar olmasını sağlayabilir, halk bilimcilere ise araştırmaları için
yeni ipuçları sunabilirim.